All journeys have secret destinations of which the traveller is unaware - Martin Buber

Miami's showers..

De bus terug naar Miami deed er lekker lang over; file! Uiteindelijk aangekomen bij het hostel en Sacha ontmoet die ook in de kamer sliep. Het klikte gelijk en we besloten om de volgende dag naar Venetian Pool te gaan, een natuurlijk zwembad. We gingen er heen met Uber en het bleek een Uber Pool te zijn, dus we deden er lekker lang over. Het zwembad was heel mooi en het was een hele relaxte dag. Het viel me wel op dat heel veel zwemmers (kinderen en volwassenen) gebruik maakten van een zwemvest. Heerlijk gezwommen, bij de watervallen gezeten en gelezen, what more could I ask for! 's Avonds hadden we afhaal Cubaans gehaald en zijn we gaan fietsen met Dustin, een jongen uit het hostel. Uhm tja, ze konden allebei niet heel goed fietsen. Dustin crashte meteen al in de bosjes en ook een keer bijna tegen mij.. Al fietsend kwamen we langs de première van Baywatch. Veel (gillende) mensen, lopen met de fiets en het achterhoofd van The Rock! Sacha wilde niet meer fietsen, dus hebben we de hele Ocean Drive afgelopen, terug naar het hostel.

De volgende dag heeft het aan één stuk door geregend. Ik zou naar de Everglades gaan, maar dat zou echt drie keer niks worden. Dus ik heb lekker op bed een boek gelezen (love my e-reader!!) Zo rond vijf uur kwam er een nieuw meisje binnen, Ari. Ik heb haar gelijk meegesleept naar Happy Hour (gratis drankje!) en we hebben wat gegeten. 's Avonds waren Dustin en Sacha er ook weer, dus hebben we nog een drankje gedaan.

De regen was weer weg, dus de volgende dag was het op naar het strand, we verbleven namelijk wel in Miami BEACH. Sacha, Dustin en ik zaten lekker te lezen in onze stoeltjes toen Dustin opeens iets zag in de zee, vlakbij een zwemmer. Die kreeg het ook door en begon als een gek terug te zwemmen naar het strand. Iedereen riep haai, maar ik zag nergens een vin ofzo, alleen een grote donkere vlek. Het was een zeekoe en er waren er twee. Eentje kwam wel heel dichtbij het strand en kwam echt een hele zwerm mensen op af met hun telefoons. Gelukkig ging de zeekoe er vrij snel vandoor. Het was een vrij warme dag en ik heb mij heel regelmatig ingesmeerd met zonnebrand (factor 50!). Helaas kan je misschien al raden hoe dit afloopt.... verbrand en nogal pijnlijk ook. Gelukkig had het hostel wat spul wat ik mocht gebruiken (en nog steeds heb haha).

Key West stond de volgende dag op het programma. Samen met Ari met de bus naar dit eiland. We moesten vrij vroeg op, waardoor we in de bus onze ogen vooral hebben gesloten. De busreis duurde zo'n vier uur en blijkbaar zijn we 42 bruggen gepasseerd, we hebben er niet veel van gezien. Aangekomen in Key West was het bloedheet!! We deden een Trolleytour op hop-on/hop-off basis. Op een gegeven moment hebben we een half uur in de rij gestaan om een foto te maken met de meest zuidelijke boei van Noord-Amerika. Echt absurd dat we in de rij stonden, maar we wilden toch graag die foto. Je kon ook een kijkje nemen in Hemmingway's huis, maar daar vroegen ze vrij veel geld voor. We hebben dus vooral veel rondgelopen in de hitte! Om half zes begonnen we aan de busreis terug naar Miami. Hoe dichter we bij Miami kwamen, hoe slechter het weer werd.. Terug in het hostel moest ik van kamer wisselen. Arme Ari kreeg er drie zeikDuitsers voor terug!

De regen hing nog in de lucht, maar mijn nieuwe kamergenote en ik gingen toch naar het strand. Nou we zijn gewoon zeiknat geworden en niet van de oceaan... We gingen maar terug naar het hostel om lunch te bereiden. 's Avonds nog met Ari gegeten, want ze zou de volgende dag weggaan.

Eindelijk naar de Everglades! Het weer was niet heel veel beter, maar wel droogachtig. Becca en Zsa Zsa, die ik in Orlando had ontmoet, waren speciaal naar Miami gekomen. We deden een tour die het hostel aanbood, maar het viel ontzettend tegen. Het weer hielp natuurlijk ook niet mee. We hebben geen alligators in het wild gezien, alleen in gevangenschap voor een verschrikkelijke show. Het was dus drie keer niks! Terug in Miami was er weer een stortvloed aan de gang, maar we hebben wel nog een hapje gegeten. Toen was het tijd voor afscheid, maar we will meet again!

Op de terugweg naar het hostel hoorde ik een verschrikkelijke schreeuw om hulp van een kat. Het kwam bij een auto vandaan, maar ik zag hem niet. Iedereen die langsliep dook net als ik op de grond om de kat te helpen. Op een gegeven moment was er ook een meisje die in het gebouw naast de auto woont. Zij belde na een tijdje de politie die zoiets hadden van wat moeten wij hiermee. Ze suggereerden de brandweer te bellen, niet dat ze zouden komen. Nou die kwamen hoor!!! Twee auto's maar liefst. Vlak voordat ze kwamen hoorden we het gekrijs opeens onder een andere auto vandaan komen, oeps! Nou ik aan die brandweer uitleggen wat er allemaal aan de hand was en ze hadden zoiets van, 'ma'am, it's a cat, it will be fine'. Ik probeerde me te verdedigen dat het gekrijs echt door merg en been ging en dat we dachten dat het vast zat in de auto. De kat had al een tijdje niks meer laten horen, maar gelukkig schreeuwde hij weer. Ik zei: "See I'm not crazy" en kreeg als antwoord: "You could still be crazy.." Nouja, brandweer aan het werk en ik had gevoel dat ik in een aflevering van Chicago Fire zat. Ze probeerde hem te duwen met een of andere pook, toen hij weer van auto verwisselde. Uit angst rende hij daarna richting de huizen. Brandweer in the chase, want ze wilden niet dat hij terug onder de auto of de straat op zou gaan. Tja die grote mannen die een klein katje probeerden te vangen, draaide natuurlijk op niks uit. Op een gegeven moment zat hij in een hoekje, opgedreven, en toch vluchtte hij nog. Daar was ik op voorbereid en ik kon het beestje nog net in z'n nekvel grijpen. Toen hadden ze zoiets van nou veel plezier ermee!! Uh! Ik nog zeggen dat ik uit Nederland kom en dat ik morgen naar New York zou vliegen. Dus ik zei naar de opvang of asiel, nou dat zat hier niet in de buurt. Toen zei ik: "Which one of you is going to take it". Nou binnen drie seconden was het van: "Not it".. Gelukkig zei het meisje dat gebeld had dat zij het wel wilde opvangen. Nou top! De brandweer ging weg (ik als een debiel zwaaien) en ik bracht het katje naar haar apartement. Vervolgens ging ik wat te eten en drinken kopen, want ze had alleen volwassen voer in huis. Toen hebben we nog nummers uitgewisseld en ze stuurt me regelmatig een update. Wat een avontuur!!

New York's Adventures

Op naar New York! Sas zou eerder landen dan ik, maar wel op een vliegveld verder, dus we zouden ongeveer op dezelfde tijd aankomen bij de Airbnb. Ik ben net als Sas met de taxi gegaan, wat een oplichterij! Ook nog dik in de file. Het was die dag superheet in New York, nou daar zouden we de rest van de week niks van merken... We gingen een hapje eten en wat ontbijtspulletjes kopen en daarna probeerden we te slapen. Voor mij ging het echt niet, veel te heet. Sas heeft ook niet veel geslapen!

Onze eerste echte dag in New York gingen we naar Timesquare, waar een paar dagen daarvoor nog een gek op de menigte was ingereden. We zagen overal cementblokken staan en echt megaveel politie. We gingen een New York Pass kopen, waar we 90 attracties mee konden bezoeken. De eerste dag hebben we de BigBus gedaan, uptown en downtown, zodat we al best veel gezien zouden hebben. De Uptownbus ging gewoon normaal, maar de Downtownbus deed er drie uur langer over, we zaten bijna vijf uur in de bus. Er was één of andere (verschrikkelijk slechte) dansparade aan de gang, waardoor we veel moesten omrijden en er een megafile ontstond. De gids was wel erg grappig, die bleef ons maar amuseren! Na de busritten zijn we teruggegaan naar Queens, waar onze Airbnb was. We hebben gekookt (mmm soep!) en een plan gemaakt voor de resterende dagen.

Onze eerste echte attractie was de Statue of Liberty. De rij was natuurlijk gestoord lang en dat kwam allemaal door de airportcontrole die ze daar hadden. Ik maak geen grapje, we werden gescreend. Na het lange wachten mochten we eindelijk de boot op naar het beeld. Het was een prima boottochtje met mooie uitzichten. Bij het vrijheidsbeeld was het natuurlijk ook heel druk, maar we hebben toch nog leuke foto's kunnen nemen. De volgende stop was de Brooklyn Bridge waar we overheen zouden gaan fietsen. Nou dat heeft nog wat voeten in de aarde gehad. Ik vond het toch nog best zwaar (van elke dag fietsen naar 8 maanden niet fietsen) en heel gevaarlijk. Er was dus een pad voor voetgangers en één voor fietsers, gescheiden door een lijn. Je raadt het misschien al, de voetgangers liepen voortdurend op het fietspad. Sas ging voorop, zodat zij iedereen lekker aan de kant kon roepen. Eén keer heb ik ook gezegd van: 'this is a bicycle lane' en werd ik helemaal verrot gescholden. Aan de andere kant hadden we zoiets van en nu?! Toen kwamen we erachter dat de route die we hadden gekozen ons naar een parkje tussen de Brooklyn Bridge en de Manhattan Bridge had geleid. Toen zijn we een stukje teruggefietst om lunch te kopen en dat heerlijk te nuttigen op het gras. De laatste stop van de dag was het Emipre State Building. Ook daar was het natuurlijk megadruk! Het was wel gaaf om te zien, maar niet te lang, want we waren kapot. Metro terug, koken en naar bed.

De volgende dag stond in het teken van regen, regen en nog eens regen. Vol goede moed gingen we naar onze eerste keus van de dag; 9/11 Memorial Museum. Eerst in de rij *zucht* om een kaartje te kopen en vervolgens in de rij om naar binnen te komen. Dit in de regen natuurlijk. Het museum was indrukwekkend, maar ook chaotisch. Ook waren er veel te veel mensen binnen. Buiten het museum had je nog de memorial sites op de plaats waar de twee torens hebben gestaan. Ook dit vond ik wel heel bijzonder. Alle namen staan er ingegraveerd en als er iemand een 'verjaardag' heeft wordt er een bloem bij die naam geplaatst. Stop nummer twee zou het MoMA zijn. Nou daar hebben we ons niet eens aan gewaagd, de rij om naar binnen te mogen stond bijna buiten, wat neer kwam op zo'n uur of drie. Nee, we zijn wat winkels ingeweest en daarna teruggegaan naar de Airbnb.

We hadden de volgende dag echt behoefte aan een slow start. Daarna zijn we naar Timesquare gegaan en wilde ik graag naar de Forever21. Daarna hebben we heerlijk op ons gemak geluncht en zijn we langzaam richting 'The Hood', oftewel The Bronx, gegaan. Via Groupon hadden we kaartjes gescoord voor de Yankees vs. Royals en zouden we onze eerste MLB game zien. De wedstrijd was wat saai, ook omdat er bijna niks werd omgeroepen, helemaal niet als de Royals wat deden. Tussen inningen door waren er wel grappige filmpjes over de spelers van de Yankees gezien. Zo ging Didi Gregorius, de korte stop, Nederlands woorden vergelijken met het Engels. Zodra het duidelijk werd dat de Yankees gingen verliezen werd het publiek heel onsportief, bah! Toch was het een leuke ervaring!

We begonnen onze laatste volle dag in Chinatown en Little Italy. We kwamen erachter dat de souvenirs hier veel en veel goedkoper waren... Het was wel heel leuk om er rond te lopen en in Italy hebben we ook nog geluncht. Toen zijn we weer naar Timesquare gegaan, omdat de goedkope Broadwaytickets in de verkoop zouden gaan. Nou het goedkoopste kaartje voor een onbekende show was 80 dollar. Dat hadden we er allebei niet voor over. Een beetje beduusd zijn we toen naar Central Park gegaan, want dat stond nog op ons lijstje. We huurden een fiets en zijn helemaal rondom het park gereden. Er waren ook veel heuvels en ik had af en toe zuurstof nodig. Sas vloog echter op haar fietsje. Daarna zijn we wat gaan rondsjokken om uiteindelijk terug te komen op Timesquare, op zoek naar de bios. We wilden toch nog een 'show' zien. Het werd Baywatch en het was supergrappig! Na de film hebben we nog rondgelopen op Timesquare, in de avond hangt daar toch een hele andere sfeer. Toen gingen we terug voor de laatste nacht in de Airbnb. We probeerden onze tassen in te pakken. Voor mij iets makkelijker dan Sas, want zij moest én pakezel voor mij spelen én al haar gekochte spullen er ook nog in krijgen, oeps!

De laatste ochtend hadden we een luxe ontbijtje gemaakt en is Sas meegelopen naar de metro. Terwijl ik in de metro zat kreeg ik het heel benauwd, want ik dacht dat ik in de verkeerde zat. Gelukkig zat ik in de goede metro, maar deze bleef een aantal keer stil staan, omdat er aan het spoor gewerkt werd. Op het goede metrostation aangekomen, moest ik nog de AirTrain nemen naar het vliegveld. Dat ging vrij rap, maar toen moest ik nog door een doolhof om bij American Arlines aan te komen. Ik was nog op tijd, maar ik kwam er wel achter dat ik in het midden zat :( Uiteindelijk was het een prima plaats. Ik had al een film gekozen, dus ik had niet echt door dat we wel een uur hebben stilgestaan. Door het slechte weer was er een baan gesloten en moesten alle vliegtuigen het met één baan doen. De vlucht was prima, geen problemen met American Airlines!

LA's craziness..

Aangekomen op LAX de veilge shuttle optie maar weer genomen. Hij deed er aleen wel bijna twee uur over. Weer veel files en omrijden, want de première van WonderWoman werd midden op de weg in Hollywood gehouden. De Airbnb was oké. Veel mannen/jongens die daar voor een langere tijd zitten en de keuken elke ochtend nog smeriger achterlieten. Koken was dus niet echt een optie. Na wat te eten hebben gehaald en een aardige Oostenrijkse te hebben ontmoet, het bed maar ingedoken. Prima bed overigens. De volgende dag was echt een bijkomdag van New York. Wel de was gedaan en bedreigd door een zwerfster die ook nog eens mijn bagel probeerde te stelen. De dag daarna ben ik met het Oostenrijkse meisje naar Santa Monica en Venice Beach geweest. We hebben heerlijk langs het strand gelopen en genoten van de niet te hete zon. De volgende dag ging ze alweer weg, maar ze gaf me nog wel de tip om naar Griffith Park te gaan.

Dat heb ik dus ook gedaan, maar eerst ben ik de volgende dag naar Hollywood geweest. Ik heb over de Walk of Fame gelopen en het beroemde Chinese theater gezien. Er waren veel te veel toeristen en mensen die wat van me wilden, dus ik ben niet te lang gebleven. Ik pakte de bus naar Griffith Park, waar ik een heel mooi uitzicht had over LA en de letters natuurlijk. Ik heb daar heerlijk op een terras een boek zitten lezen (love my e-reader). Die avond heb ik mijn tas ingepakt, want het volgende avontuur stond alweer voor de deur. LA is niet mijn ding, ik zou het je niet kunnen aanraden...

Tucons's dry heat..

De volgende ochtend vroeg nam ik een Uber naar het busstation. Ik zou een elf uur lang busrit afleggen naar Tucson, waar mijn familie woont. Bij de lunchstop in Blythe kwam ik er al achter dat het superheet zou worden, het voelde alsof ik in een oven zat. Oom Daan kwam me ophalen van het busstation en terwijl we naar het huis reden kon ik in het donker de schaduwen van de bergen al zien. Na ook tante Daniëlle begroet te hebben, ontmoette ik de katten: Bep en Janna. Na wat geklets heb ik heerlijk mijn tweepersoonsbed in mijn eigen kamer opgezocht :)

Het huis en de stad worden omringd door cactussen (cacti?!) en bergen, echt een droomuitzicht! De eerste dag heb ik heel rustig aan gedaan, want dat is wat je moet doen in deze dry heat. De dag begint namelijk met zo'n dertig graden en overdag loopt dat op tot in de 40. Dan ga je natuurlijk niet liggen zonnen. Wel chillen, lezen, netflixen en dippen in de 'pool'. Ik heb de eerste dag veel met tante Daniëlle gepraat en met Mick, mijn neef, via Facetime. Ik heb ook mijn e-reader aan de kant gelegd, want hoe zeer ik ook van mijn e-reader hou op deze reis (10000000x dank lieve collega's), in dit huis staan heel veel echte boeken en het voelde heerlijk om weer een echt boek te lezen. 's Avonds hebben we op de 'porch' nog naar een mooie zonsondergang gekeken.

De volgende dag moest ik uitgelaten worden en vlak in de buurt is er een National Park voor die enorme cactussen. Ze groeien namelijk alleen hier en zijn dus heel bijzonder. Tante Daniëlle heeft me door Saguaro NP gereden. Het was heel speciaal, er waren ook geen andere mensen. Op de terugweg hebben we nog een kijkje genomen bij Goodwill en Dollar Tree.

De eerste dag van juni begon zowaar bewolkt. De uitgelezen kans om Sabino Canyon te bezoeken, het was namelijk nog niet al te warm. We namen het treintje omhoog en hebben zelf een stuk naar beneden gelopen. Ik heb kleine wilde dieren gezien, zoals konijnen, eekhoorns en vogels. Ook heb ik de bloemen op de cactus gezien. Na de Canyon was het weer super zonnig en hebben we lunch gekocht om te nuttigen bij een prachtig uitzich. Tot slot zijn we nog naar het Wildlife museum geweest. Ze hebben een prachtige collectie en ik heb geleerd dat de teddybeer naar Theodore Roosevelt is vernoemd. Daarna was het weer chilltijd!

Naast Mick heb ik nog een neef Josh die in het centrum van Tucson woont. Die heb ik vandaag opgezocht, maar voordat we dat deden zijn tante Daniëlle en ik nog naar de kerk van San Xavier del Bac geweest. Een prachtige kerk opgericht door Father Kino die op missie was. Hij was echter 'one of the good guys' en geliefd (nog steeds) onder iedereen. Daarna was het op naar Josh. Hij heeft echt een heel schattig huisje en een megakat. We zijn wat gaan lunchen met zijn vieren, zijn vriendin ging ook mee, bij hotel Congress. Dat is een beroemd hotel, want daar is een beruchte bankrobber gepakt. Het was inmiddels alweer lekker warm, dus tijd voor het zwembad..

Tante Daniëlle doet veel vrijwilligerswerk en ik ben zaterdag meegeweest naar het ziekenhuis naar de Eerste Hulp voor kinderen. We hebben daar cadeautjes uitgedeeld aan patiëntjes en hun broertjes/zusjes, uit naam van Shyann (een overleden meisje) als een 'random act of kindness'. Alhoewel je natuurlijk wil dat er niet veel kinderen langskomen, is het wel leuk om de cadeautjes uit te delen, al mogen ze natuurlijk zelf kiezen. 'Giving children a reason to smile'. Het was buiten 42 graden, dus terug naar huis en tijd om te relaxen.

Zondag: op naar Mick! Mick heeft een leuk apartement met wel duizend boeken. Ik heb Mick een tijd terug nog in Nederland gezien, maar hij is nu een heel ander persoon. Hij heeft ook een gek gestoorde kat: Taco! Apparantly it runs in the family: crazy cats and lots of books! Heerlijk om te zien en erg leuk om bij te kletsen. Mick maakte ook nog lunch voor ons klaar, een perfecte gastheer dus. Ik hoop hem snel weer in Nederland te zien. Op de terugweg zijn we nog langs de (mega)supermarkt geweest om wat inkopen te doen voor mijn marathon busreis naar San Francisco.

Maandag heb ik vooral lekker rustig gedaan, lezen, netflix, met de katten gespeeld en gezwommen, heerlijk dat dat allemaal kan. Vandaag heb ik me een beetje voorbereid op San Francisco en natuurlijk gewassen. Ook ben ik naar de kapper geweest, want dat was wel nodig na ruim acht maanden. Het was namelijk nogal dood (he Sas!). No worries, er is alleen een klein stukje af!

Ik heb deze week weer dat huiselijke gevoel gehad waar ik hard aan toe was. Ze hebben hier heeeeel goed voor me gezorgd, ik hoefde bijna nergens over na te denken, ik ben ze heel dankbaar. Ook was het natuurlijk erg leuk om mijn familie opnieuw te leren kennen. Dit zal misschien niet mijn laatste bezoek aan Tucson geweest zijn.

Morgen ga ik met de bus naar San Francisco. Het duurt maar 22 uur, een nieuw record hahaha! Ik kijk er wel naar uit, behalve dan dat de temperatuur zo'n twintig graden lager is. Ben ik net een beetje gewend aan de 'dry heat', ga ik opeens naar Nederlands temperaturen. Het gaat nu allemaal heel snel, voordat ik het weet ben ik weer aan het werk...

Liefs uit de woestijn!