“If we were meant to stay in one place, we’d have roots instead of feet.” – Rachel Wolchin

Ik heb jullie achtergelaten in de Cowboybar in Queenstown. Ik heb daar een gezellige laatste avond gehad met veel leuke mensen. Toen moest ik wederom afscheid nemen van Tamara, dat was weer janken hahaha! De volgende ochtend weer vroeg op voor de trip down south.. Dit keer hadden we een chauffeuse genaamd Lego. Hele toffe chick met een goede muzieksmaak. We begonnen onze reis richting Te Anau, waar we op cruise langs de fjorden zouden gaan: Milford Sound. Vroeger dachten ze dat het ´sounds` waren, maar het zijn toch echt fjorden. De boottocht was heel mooi, al was het wel wat aan de frisse kant. Er was ook een enorme waterval, waar de boot bijna helemaal onder ging (zie foto). Na de cruise vertrokken we richting Gunn´s camp, waar Tim helemaal enthousiast van is. Ze hebben daar namelijk niks. Er is elektriciteit rond etenstijd, verder niet. Voor warmte ´s nachts moesten we stoken. De natuur was mooi, maar de sandflies waren verschrikkelijk. Gelukkig was ik niet de enige die hier last van had (gedeelde smart is halve smart toch?!). 

Stewart Island was de volgende stop. Je kon kiezen om op het vasteland te blijven, maar op Stewart Island kan je kiwi´s spotten in het wild, dus... Op naar de boot. Er was een grote groep Amerikaanse meiden uit Chicago op de bus gekomen en daar kon ik het erg goed mee vinden, wat een humor! De ferry was erg wild, nou ja het water dan. Het voelde alsof je in een achtbaan zat, maar dan een uur lang. Dat gaat mij ook te ver hoor, ik voelde me niet helemaal op en top.. Eenmaal aangekomen liepen we naar het hostel. In de keuken, bij het koken, ontmoette ik Charlotte (uit België) en Lonneke. We gingen met z´n allen pinguïns spotten. Ik kreeg echt de slappe lach, want je zit daar gewoon stil voor je uit te staren, totdat er een pinguïn uit het water komt en zich bijna direct verstopt. Niks voor mij! Op naar de pub dan maar. Daar lekker een drankje gedaan met Lonneke, Charlotte en Jan die ook weer van de partij was. Rond een uur of elf gingen we kiwi´s spotten in het wild. Lonneke viel in de modder en ook ik moest mijn best doen om niet gigantisch op m´n plaat te gaan. Daarna vonden Charlotte en ik het erg moeilijk om weer stil voor ons uit te staren in het donker. De droge, flauwe grappen hielden niet op, dus we besloten om het niet langer voor de anderen te verpesten en terug te gaan naar het hostel. Kiwistand: 0! We wilden toch graag een kiwi zien, dus Lonneke, Charlotte en ik gingen de volgende dag naar Ulva-eiland, waar de kiwi´s overdag te zien zijn. Het is natuurlijk alweer te raden; geen kiwi´s. Wel een leuke zeehond die zich goed verdedigde als we te dichtbij kwamen. We wilden nog wat meer zien van Stewart Island, dus we hadden een elektrische fiets gehuurd. Wat een geweldige ervaring! Ik ging gewoon met 30 km/uur de heuvel af. Mega gelachen! Daarna was het alweer tijd om terug naar het vasteland te gaan. Dit keer bleef ik buiten op de boot met Jan en had ik nergens last van!

Terug in Queenstown. Ik deelde de kamer met team America. We hebben gezellig taco´s gegeten en daarna moest er gefeest worden. Ondertussen ook nog wat gedronken met Joe en veel oude bekenden gezien. Toen werd ik door team America meegesleept. Ze hadden een nummer aangevraagd: Stacey´s Mom.. AAAAAH!! Ik had verteld over Australië, dus dit vonden ze heel grappig.. Daarna werd ik meegesleurd naar een HipHop bar, waar ik nauwelijks liedjes kende haha. Op een gegeven moment wilde ik echt terug, want ik moest de volgende ochtend weer heel vroeg op. Uiteindelijk heb ik een uur of drie kunnen slapen! Toen moest ik alweer afscheid nemen van team America. Jammer, want het zijn echt super leuke meiden. Heel misschien kan ik ze nog zien in de VS.

Op naar Mount Cook, de befaamde berg in Nieuw-Zeeland! Op de weg naar deze mooie berg, hadden we een stop voor een uitkijkpunt. Het was best mooi weer, dus we waren allemaal heel vrolijk. Toen zei onze nieuwe chauffeuse (Motors) dat ze regen zag bij Mt. Cook. Ik dacht echt van hoe dan..het is nog zo ver! Tja, ze had helaas gelijk. Aangekomen bij het hostel, alleen maar keiharde regen. Motors wilde de bus later nog wel naar een uitkijkpunt rijden, maar de meesten waren er helemaal klaar mee. Lonneke, Charlotte, Anoek en ik hebben heel veel Yahtzee gespeeld en gekletst. De volgende ochtend dacht ik dat het wel beter zou zijn (zoals altijd), maar het was zowaar nog slechter weer. Je kon bijna gaan hand voor ogen zien. Mt.Cook blijft dus nog een mysterie...

Christchurch was het volgende station. Het was een hele lange rit.. We kwamen vrij laat aan en Charlotte en ik zouden de volgende dag alweer weggaan, dus we besloten een stadstour te doen met een oude tram. Dat was wel lachen. Charlotte en ik voelden elkaar heel goed aan, ook dezelfde humor, dus het was één groot feest! Daarna namen we snel de bus naar de bioscoop, waar Lonneke en Anoek al op ons stonden te wachten. Eerst gezellig gegeten (en gedronken op kosten van Lonneke´s vader) en daarna was het tijd voor die 50 tinten...

Lekker gedroomd, maar toch weer vroeg op voor de nog langere reis naar Picton. Lonneke was speciaal opgestaan om ons uit te zwaaien! Wederom veel gelachen met Charlotte. Helemaal om ons bed in Picton. We lagen allebei in een bovenbed en de helft van de trap miste. Je kon me echt opvegen.. Toch zijn we zonder kleerscheuren in het (juiste) bed beland. De volgende ochtend besloten we een wandeling te maken om de Queen Charlotte Sound te spotten. Dat was gelukt, maar we raakten ook verdwaald. Een zeer vriendelijke dame bood, op verzoek van een zeer vriendelijke man, aan om ons terug te brengen naar het hostel, zodat we niet te laat zouden zijn voor de ferry naar Wellington. We hebben de hele boottocht zo ongeveer doorgebracht in de movieroom, lekker ontspannen! In Wellington deelden we in het hostel de kamer met twee anderen die de helse trip naar Auckland zouden maken, zo´n twaalf uur in de bus.

En toen was ik weer in Auckland, en weer regende het... Charlotte zat in een ander hostel, die zowaar nog slechter was dan mijn hostel (YHA). We wilden allebei zo min mogelijk tijd doorbrengen in het hostel, dus we gingen wat eten en naar de film. Prachtige film (Lion); janken dus.. De volgende dag zou Charlotte in de middag weggaan. We hebben nog lunch gemaakt (lees: Charlotte heeft lunch gemaakt) en opgegeten bij mij in de YHA. Daarna Chalotte uitgezwaaid en wederom naar de film geweest. Er was een Nieuw-Zeelandse film in de bioscoop (Pork Pie) en die had ik nog niet gezien. Mijn laatste dag in Nieuw-Zeeland heb ik rustig aan gedaan. Ik heb nog gezocht naar souvenirs en toen de bus genomen naar het vliegveld.

Nieuw-Zeeland was echt één groot avontuur, met fantastische mensen die ik ook echt nog een keer wil opzoeken. Gelukkig woont bijna iedereen in Europa hahaha! Ik moet nog een keer terug, maar dan op m´n gemak.. Kan ik gelijk West-Australië bezoeken :))