The Mountains are calling and I must go..

Kia Ora!

M'n laatste twee dagen in Sydney, stonden helaas in het teken van ziek zijn.. Ik was in het park en voelde gewoon dat ik ziek werd. Dat weerhield mij er natuurlijk niet van om alsnog door het park te sjokken, zo'n drie uur. Op de terugweg nog flink verdwaald haha. 

De vlucht naar Nieuw-Zeeland was prima, ondanks dat ik ziek was. Ook in Nieuw-Zeeland was de 'border control' niet zo erg als verwacht. Het Hostel (Haka Lodge) was echt fantastisch, het beste hostel dusver. Tamara was die dag in Auckland, dus ik heb mezelf naar buiten gesleept en heb wat tijd met Tamara doorgebracht. De volgende dag heb ik heel lang in bed gelegen om zo de griep te verslaan. Later op de dag had ik weer een afspraak met mensen uit Australië. Het was een goed begin in Nieuw-Zeeland, ook al viel Auckland (inclusief weer) wat tegen. De volgende dag zou mijn 'Stray' avontuur beginnen.

Ik moest ergens langs de kant van de weg wachten en hopen dat ik opgepikt zou worden. Na een tijdje wachten zag ik eindelijk een busje met ' Stray' op de zijkant! Ik was de laatste in het volle busje. We gingen op weg naar Paihia - Bay of Islands. Ik was nog steeds ziekig, maar gelukkig scheen het zonnetje. We zijn onderweg nog gestopt bij enorme Kauribomen. Dat zijn hele grote stevige bomen, waar er niet veel meer van over zijn. We sliepen in Base hostel, normaal probeer ik dat te vermijden, maar deze viel reuze mee. Er was alleen dat icidentje met een douchedeur die op iemand viel en vervolgens in duizenden stukjes op de vloer lag. Daar heeft deze troela mooi wel gratis drankjes en wifi voor de hele kamer uitgesleept!! De volgende dag gingen de meesten van de groep op tour naar Cape Reigna. Dat is de plek waar de Tasmaanse Zee en de Grote Oceaan elkaar ontmoeten. Ook hebben we een stuk over 90 Mile Beach gereden. Het was een hele lange busreis die onze gids Willy probeerde op te vullen door veel te zingen. Ook heeft hij ons een Maori-liedje aangeleerd (we hadden toch de tijd). 's Avonds ben ik nog naar de overkant geweest, naar Russell. Daar kwam vroeger al het uitschot en is ook de eerste officiele barlicentie. De laatste dag in het noorden gingen we met een paar op een boottrip naar Hole in the Rock. Het water was erg wild, dus ik was weer een beetje zeeziek. We zijn ondanks het ruige water wel door de rots geweest. Na de boottrip gingen we terug naar Auckland. Ik moest naast de chauffeur zitten, want iedereen ging slapen en ik hield toch nooit mijn mond dicht. Ik heb dus de hele weg terug zitten kleppen! Het hostel in Auckland was echt heel slecht. Het enige prettige was de wifi en het feit dat het redelijk goedkoop was. De eerste avond ben ik met Becca naar de bios geweest! De volgende dag ben ik met Rowan (van de Straybus) naar het museum of Modern Arts geweest. Dat was heel indrukwekkend, vooral de portretten van de Maori. Daarna hebben we nog lang naar de tangodansers in het park gekeken.

De volgende dag begon het grote Stray avontuur. Een grote bus! Wel lastig om dan iedereen te leren kennen. Ik zat wel met een paar van de eerste Straytour op de bus, waaronder Rowan. De eerste stop was Hahei -  Hot Water Beach. Het was vrij bewolkt en koud, maar we gingen toch een kuil graven, op zoek naar het hete water. Ik confisceerde gewoon een kuil van een stel kinderen en een Duitser en een Amerikaan waren een muur aan het bouwen. Dat leverde natuurlijk de nodige grappen op (schuldig!!) We sloten de avond af met een groepsBBQ en wat drankjes. De dag daarna ging ik met Dominik een boottrip doen. We gingen veel grotten in en hebben we een hele gave Blowhole gezien (foto's) en Cathedral Cove. Daarna hebben we lekker op het strand gezeten. Voordat we de volgende dag naar Raglan vertrokken ben ik met een paar (waaronder Sibille) vroeg opgestaan voor de zonsopgang. 

Raglan viel qua weer weer heel erg tegen. Ik ging met Rowan op boswandeling en alhoewel we veel omhoog hebben geklommen, hebben we slechts bos gezien. Ik heb daar ook een hele pijnlijke open blaar aan overgehouden. 's Avonds konden we langs de kant van de weg nog glowworms zien, dat was erg bijzonder. We gingen de volgende dag namelijk op zoek naar de glowworms in de Waitomo Caves, ook wel blackwater raften genoemd. Het was zooooo koud in het water en m'n laarzen waren te groot, het was gewoon heel zwaar. Ik vond het wel bijzonder, maar ik weet niet of ik het nog een keer zou doen. M'n blaar vond het ook niet zo'n leuke ervaring. Na de caves gingen we naar...... Hobbiton!!! Dat was echt geweldig, wat een magische plek :) Onze gids vond het prima als we over de hekjes klommen voor stiekeme foto's. Alle gidsen zitten echter vrij dicht op elkaar. De gids na ons vond het niet zo leuk als wij het vonden. Na de zoveelste keer dreigde hij met de beveiliging, toen zijn we maar gestopt. Het was wel heel amusant!! We sloten af met een drankje in de Green Dragon, cheers! Daarna werden we gedropt in Rotorua.

Hier bleef ik wat langer, dus ik hoefde de volgende dag niet vroeg mijn bed uit, maar helaas! Mijn buschauffeur had niet begrepen dat ik deze dag nog niet wilde raften, dus ik werd uit m'n bed getrommeld. Daar was ik natuurlijk niet heel blij mee en dat heb ik laten merken ook! Ik ben toen maar gaan rondlopen met Rowan in een geothermisch parkje, bah wat stinkt dat zeg! We hebben onze bus uitgezwaaid, want we zouden nu een nieuwe groep/bus krijgen en daarna een trip geboekt voor de volgende dag. We kregen een gratis citytour met een hele aardige chauffeur. Er was niemand anders, dus het werd weer een privétour. 's Avonds hebben we geheel in sfeer The Return of The King gekeken :) De volgende dag gingen we naar Wai-o-tapu en Waimangu. Dat zijn twee parken die in het teken staan van geothermische activiteiten en vulkanen. We hebben veel gelopen en mooie dingen gezien. In Waimangu waren bijna geen mensen, dus dat was heel prettig. 's Avonds heb ik film gekeken met Anders en Emilie (Rowan zat nu in een ander hostel) van mijn originele bus, met wie ik de volgende dag ook zou gaan White Water Raften. Dat was echt supergaaf, niet heel charmant hahaha. We hadden een waterval van wel zeven meter naar beneden en bleven gelukkig in de boot!

Een nieuwe bus en chauffeur... niet echt iets om over naar huis te schrijven. Dussss we gingen naar Lake Aniwhenua om de nacht door te brengen met een echte Maori-familie. We hebben wat rotscarvings gezien en daarna kregen we een welkomsceremonie, waar we elkaar moesten begroeten met de neuzen tegen elkaar. Het was heel slecht weer en veel regen, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik heb geleerd om een armband te vlechten van Flax en het resultaat was best oké voor iemand met twee linkerhanden. Ook heb ik typisch Maoribrood gebakken. We hebben dat vervolgens opgegeten bij het traditionele Hangidiner. Ik sliep in een hutje met Anders en Emilie, die daar iets minder blij mee waren toen ik muggenspul in de kamer sprayde! 's Ochtendsvroeg in de regen op naar Taupo, naar Maaike en Jonny.

We waren er iets eerder dan de buschauffeur gezegd had, dus ik kon al een beetje Taupo verkennen vanaf de hoek van de straat! Maaike pikte me op en toen ging ik voor de eerste keer in zo'n 4,5 maand naar een HUIS om te slapen. Dat had ik echt even hard nodig. Ik sliep eindelijk alleen in een superdeluxe kamer met alles wat ik maar nodig kon hebben. Heerlijk bed en genoeg oplaadpunten om mijn hele arsenaal tegelijk op te laden. Ook was het heel fijn om een huisdier te zien en te aaien. Ik roep sinds Australie al hard HOND als ik een hond over straat zie lopen en ga dan kijken of ik de hond mag aaien. En ja dat doe ik elke keer!! Ik heb Puma dus overladen met liefde :) Maaike heeft ons (Puma en ik) meegenomen naar een dam waar een scène van de Hobbit is gefilmd. Dat was heel gaaf en zonnig op dat moment. 's Avonds heb ik Maaike nog geassisteerd bij het maken van de traditionele appeltaart voor haar ouders. Het was de bedoeling dat we het niet zouden opeten voordat ze kwamen.. Na een nacht heerlijk geslapen te hebben heb ik eerst lekker rustig aangedaan in de ochtend. Daarna zijn Maaike en ik met Puma gaan wandelen. Ik ben hilarisch uitgegleden in de modder, maar ach ik moest toch nog wassen. Dat heb ik daarna maar gelijk gedaan. Daarna heb ik lekker rondgelopen in de buurt met uitzicht op de mooie bergen. 's Avonds gingen we heerlijk BBQen en film kijken, een heerlijk thuisgevoel! Mijn laatste volledige dag in Taupo ging ik op bootcruise naar bijzondere rotscarvings. Het was een verschrikkelijk mooie dag, dus dat was echt boffen. Ik ging er wel fietsend heen, naar de haven dan. Dat was nog een hele belevenis; berg af, aan de linkerkant en gewoon eng! Gelukkig was het maar zo'n tien minuten hahaha. Na de cruise ben ik nog gaan winkelen, ik had wat spullen nodig voor Mordor  aka de Tongariro Crossing. 's Avonds was Maaike weer terug met haar ouders en heb ik lekker met Puma gespeeld. Mijn laatste ochtend hebben we natuurlijk met Puma gewandeld en eindelijk officieel de appeltaart gegeten (of was het al de tweede keer...). Daarna werd ik bij de bus uitgezwaaid en ging ik verder naar Whakahoro (lees: fakahoro).

In de bus zag ik weer veel oude bekenden, dat geeft toch een fijn gevoel! We hadden een vreemde snuiter als buschauffeur: Hum Dog. Tja dat busritje zal ik nooit meer vergeten. We hadden een harde botsing met een auto. Gelukkig hadden we een dokter aan boord en kwamen de hulpdiensten redelijk snel. Toch hadden we een vertraging van zo'n drie uur. Toen viel er niet veel meer te doen bij Blue Dock Station waar het heel prachtig scheen te zijn. Ik bleef maar een nachtje, de volgende dag zou ik DE hike gaan doen: MORDOR! Vijf uur op, zes uur in de bus en om tien over zes stonden we voor de eerste keer stil langs de kant van de weg; oververhit. Dat ging zo een uurtje door, totdat de bus er klaar mee was en ontplofte. Misschien wat overdreven, maar de rook was zo hevig dat we allemaal de bus uitrenden. Toen stonden we daar in the middle of nowhere zonder bereik. Onze buschauffeur sprong in de eerste auto die richting bereik reed. Zo'n 40 minuten later kwam hij terug met een monteur. Wij waren ondertussen allemaal bang dat we de hike niet meer konden doen. Hadden we eindelijk goed weer (de dagen voor ons was de hike telkens afgelast), bus kapot. Ik probeerde nog te 'liften' door naar elke auto to roepen: Take me to Mordor! De bus van de crash van de vorige dag kwam ons ophalen om ons naar het beginpunt van de hike te brengen. We begonnen om 11.00 uur met lopen en we kregen 7,5 uur voor de hike. Ik had de nacht ervoor niet geslapen en begon al met een blaar tijdens het lopen. Mijn benen voelden vanaf de eerste stap loodzwaar. Ik had m'n blaar goed ingepakt, maar na zo'n twee uur ging ik 'm voelen en kreeg ik ook op de andere hiel een open blaar. Wat een hel!! Maar oke, vanaf het begin bleef Sibille, een fit Zwitsers meisje, bij mij lopen en was er een soort van groepje dat een beetje op mijn tempo bleef. We hebben wel een uur alleen maar trappen gelopen, goh wat heb ik een bloedhekel aan trappen!!! Eenmaal bij alle mooie punten (zie foto's) was het 't natuurlijk wel waard, maar wat een hel. De afdaling was een regelrechte ramp voor mijn knieen en tenen, maar zo kregen mijn blaren wel een soort van verlichting. Het laatste stuk was echt dodelijk saai en pijnlijk en we kwamen een klein beetje in tijdnood (iets te lang pauze gehouden). We gingen snelwandelend door een bos in hoeverre dit voor mij mogelijk was. Sibille ging zelfs nog muziek afspelen om een tempo te kunnen opbouwen. Na precies 7,5 waren we weer in de bus, maar wat was ik moe. Ook heel trots natuurlijk. Daarna was koken natuurlijk geen optie, dus we gingen lekker een hamburger eten. Ik heb wat tijd doorgebracht met Jule en Max, een jong Duits stel dat ik al had ontmoet in Whakahoro. We sliepen ook samen op een kamer, kamer 7. Tegen 23.00 uur ben ik de verkeerde kamer, 6,  ingegaan en was ik erg verbaasd, totdat iemand zei dat ik misschien in de verkeerde kamer was hahaha. 

De volgende ochtend hadden we plots een nieuwe bus en waren we klaar om naar Wellington te gaan. Ik liep door de spierpijn als een of andere pinguïn, zelfs Rollex, de chauffeur noemde me pinguïn. Tamara zat ook op deze bus, dus dat was weer superleuk! In Wellington ben ik met Max en Jule naar het Te Papa museum geweest, waar ze een indrukwekkende oorlogstentoonstelling hadden. Ook hebben we samen gegeten en weer een kamer gedeeld. De volgende dag verhuisde ik, gelukkig, naar een ander hostel en ze hielpen met met het dragen van AL mijn spullen. We gingen daarna namelijk naar de Rugby Sevens, van 10.30 uur tot 21.30 uur. Het was super gezellig, al begreep ik in het begin het spel niet helemaal. Het was wel vrij koud en ik was nog steeds een pinguïn. Het was een beetje jammer dat het stadium praktisch leeg was en de All Blacks geen Haka deden. Na de hele dag kijken vond ik Zuid-Afrika het best en zij hebben het uiteindelijk ook gewonnen.

De dag daarna was bijna iedereen alweer weg uit Wellington. Ik ging dus lekker in m'n uppie de stad verkennen. Het was alleen wel windkracht 10! Wellington wordt ook wel Windy City genoemd. Ik heb de Cable Car naar boven genomen en heb daar rondgesjokt in de Botanische Tuinen. Letterlijk rondsjokken, want de spierpijn was nog steeds heel heftig. Ook kon ik in verband met de blaren nog geen schoenen aan, slippers dus! Eind van de middag ging ik lekker naar de film (Hidden Figures). Het was een hele kleine bioscoop, waar mensen hun glazen wijn mee naar binnen namen. Mijn laatste dag in Wellywood stond in het teken van Lord of the Rings. Ik ging op tour met Jack, een geëmigreerde Nederlander. We zijn langs alle plekken rondom Wellington geweest waar er is gefilmd. Alles is weg, maar een groep diehards is bezig om Rivendell te herstellen, er staat al een poort. Soms is er voor een minuut filmen gebruik gemaakt van wel acht locaties. Echt te gek voor woorden. Ik weet nu echt alle ins en outs van de films, echt fantastisch :)

De volgende ochtend vroeg op, want we moesten ons al om zeven uur melden bij de ferry naar het Zuidereiland. Ik was samen met Yvonne en Nienke. Nienke had ik ontmoet op weg naar Paihia en Yvonne in Taupo. Twee gezellige leuke Nederlandse meiden. We hadden ons mooi geïnstalleerd in de movieroom waar we een documentaire over een rugbyspeler hebben gezien (half dan, want af en toe sliepen we). Wiggles was onze nieuwe chauffeur. Bij de eerste pauze vertelde ik hem doodleuk over mijn drie eerdere busproblemen. Hij zei dat deze bus dat niet zou doen. Tja het is natuurlijk al te raden. De bus raakte oververhit en ik kreeg de schuld :) Ik heb met liefde m'n water gedoneerd, zodat we na een uur oponthoud het volgende stadje zouden halen. Eindelijk in Abel Tasman aangekomen zag ik Tamara weer!!! Er was een groepsBBQ en er deden wel 12 mensen mee, waaronder ik natuurlijk. Ik deelde een kamer met Annick en Karlijn, twee lieve Nederlandse trollen met wie ik kapot veel gelachen heb en met drie Duitse meiden; Franzie, Ann en Kimmie. Hun kamer was ik binnengelopen na Mordor haha. Omdat ik nog steeds veel last had van mijn knieën, leek het mij niet verstandig om te gaan hiken in Abel Tasman. Ik ging dus weer op een boot. Het water was zo ruig, het was echt niet normaal hoe we over het water vlogen. Ik heb zo gelukkig wel de mooie natuur kunnen aanschouwen. Voor het avondeten konden we de Fat Tui burger eten, volgens Wiggles beter dan de Fergburger. Vooral de Nederlanders (waaronder Karlijn, Annick, Yvonne, Nienke en ik) hadden hier wel oren naar. Hij was inderdaad erg lekker!

Westport was de volgende stop. Er is niet echt iets in Wesport, dus het was meer een slaapstop. Eerst hadden we nog een walk gedaan naar een kolonie zeeleeuwen. Tja met al dat slechte weer was er blijkbaar ook modder gevormd. Alhoewel het koud was, liep ik nog steeds op slippers. Een en een is twee... ik draaide lelijk weg met mijn knie. Daarna heeft Tamara me maar goed vastgehouden en heb ik dat stuk op blote voeten gelopen (Frodogevoel). Dat weerhield me er overigens niet van om nog een paar keer bijna uit te glijden. Na al dat buiten de deur eten, was het ook wel weer tijd om te koken. Gezellig met Tamara gekookt en gegeten. Toen vonden we het tijd om een film te kijken: Dirty Dancing. Enkele mannen wel onder protest haha. Mooie film blijft dat toch. Een paar meiden hadden het nog nooit gezien!!

Hoppa weer door naar de volgende stop: Franz Josef Glacier. Onderweg hadden we nog een paar fotomomenten, want de westkust is werkelijk heel prachtig. Ook zijn we gestopt voor een korte wandeling naar Pancake Rocks. Blijkbaar lijken deze rotsen op een stapel pannenkoeken. Ik vind het gewoon een marketingstunt, want je kan aan de overkant pannenkoeken eten.. Aangekomen in Franz Josef was er niets dan regen. Oeps! De volgende dag zou ik een Heli Hike doen naar de gletsjer. Die ging dus echt niet door, heel jammer. Ik wilde wel graag de gletsjer zien, dus we zijn met een stel (waaronder Tamara en Bibi en Susan die ik ook heel vaak zie) een valleywalk gaan doen, in de regen. Uiteindelijk bij de gletsjer aangekomen was 'ie' gewoon heel lelijk in de wolken en de regen. Tamara en ik wilden ook graag kiwi's zien en laat er nou toevallig een Kiwicenter zijn in Franz Josef. We gingen daar dus heen, met Jan. Jan is een hele lieve, iets oudere Duitse man. Lekker down to earth! Kiwi's zijn nachtdieren, dus we hebben ze in het donker gezien. Drie kiwi's van de meest bedreigde soort. Ook hebben we geleerd over hoe de overheid de kiwi's probeert te beschermen. 

De volgende dag vertrokken we op de meest mooie dag naar Wanaka. De bus na ons (met Nienke en Yvonne, de mazzelpikken) kon dus echt wel de Heli Hike doen! Ach ja, we hadden wel een hele mooie stop bij Lake Matheson, ook wel Mirror Lake genoemd. Wow wat is dat immens mooi zeg.. Toen we eindelijk in Wanaka aankwamen was het mooie weer een beetje weg. Ik heb wel een groepje meegesleurd naar DE boom. Er staat een boom in het meer. Je ziet altijd de mooiste foto's, maar het viel een beetje tegen, het water stond ook wel hoog. 

Om de Heli Hike te vergeten besloot ik om te leren vliegen in twintig minuten. We werden al om 7 uur in de ochtend opgepikt de volgende dag. Ik heb in een PA 28 gevlogen met instructeur Mark en passagier Penny. Het was best wel eng, want het was super winderig. Het was natuurlijk wel ontzettend gaaf!! Volgens Mark had ik het heel goed gedaan :)) Daarna was ik passagier bij Penny. Toen we klaar waren hadden we nog bijna twee uur voordat de bus ons zou ophalen. Toen zijn we maar gaan liften terug naar het dorp. Alleen had ik dat nooit gedaan, maar met zijn tweeën is het veel minder eng. Binnen tien minuten hadden we een lift en zijn we lekker ergens goed gaan ontbijten. Toen was het alweer op naar Queenstown, maar zonder Tamara, want zij bleef langer in Wanaka.

De eerste dag in Queenstown was niet zo heel leuk, want er was enorm veel regen. Ook was er miscommunicatie tussen mijn chauffeur en het reisbureau, waardoor ik nu twee keer betaald heb voor een activiteit, zo'n 100 euro... Mijn reisbureau (PeterPans), waar ik een voucher van had is de enige die me probeert te helpen, ook al is het niet hun schuld. Die vrouw van het andere bureau zei doodleuk dat het niet haar probleem is en dat je tijdens het reizen nou eenmaal geld verliest. Ik was die avond dus niet echt ergens voor in, dus ik ben maar gaan slapen. De volgende dag was het weer helemaal top en ging ik op een nieuwe LOTR tour. Het ging minder over de film, maar de uitzichten waren adembenemend, WOW! Toen ik terug was ben ik een drankje en een hapje gaan doen met Yvonne en Nienke. Ook ben ik in de rij gaan staan met Franzie, Kimmie en Ann voor een Fergburger. Het was heel lekker, al was Tim wel teleurgesteld dat ik geen dubbele naar binnen had gewerkt (!) 's Avonds was het echt vreselijk koud, dus ik was weer niet in voor een avondje uit.

Vanochtend ben ik met Nienke en Yvonne in een jetboat geweest en we gaan straks met de steilste gondola omhoog om te gaan lugen (lees Mario Kart). Ook komen Tamara en Rowan vandaag met de bus Queenstown binnen, dus tijd voor een avondje uit. Ik moet morgen wel vroeg op om naar Milford Sound te gaan, maar WHO CARES!!!

Nieuw-Zeeland is echt een adembenemend mooi land. Het kost me wel een rib uit mijn lijf, maar ik geniet intens van het landschap. Vooral van die mooie bergen. Ik zit dit nu ook weer te typen met uitzicht op de bergen.. Ik heb wel het gevoel dat ik binnen nu en een paar jaar terugmoet naar dit paradijs en dan alles rustiger en met eigen vervoer nog eens ga doen, wie gaat er mee?!

Ka Kite!