Goodnight, don't let the....... bite!

Juist ja! Bedbugs... Mijn avontuur Down Under begon met vele beten van bedbugs. Een cadeautje vanuit Bali. Ik kwam aan in een ijskoud Sydney (daar had ik niet op gerekend..) en bij het hostel ging het niet helemaal goed. Genoeg redenen om zo snel mogelijk de nachtbus naar Melbourne te pakken. Daar aangekomen moest ik eerst al mijn spullen wassen. Alles in de wasmachine, zelfs de tassen. Bedbugs kunnen namelijk met je meereizen. Ik was echt kapot die eerste dag.

In de grote steden heb je ook niet veel aanspraak in de hostels, omdat iedereen werkt en eigenlijk met zichzelf bezig is, het was dus weer een beetje eenzaam. Ik zat in St. Kilda, een soort buitenwijk, 25 min. van het stadscentrum vandaan. Het was daar lekker rustig en prachtig, maar wel nog steeds ijskoud. De warmere kleren die ik had meegenomen voor de bergen in Zuid-Amerika heb ik dus al veelvuldig gedragen. Op aanraden van een aantal mensen ben ik mijn tours gaan plannen bij Peterpans. Ik was het zo zat om alleen te zitten, ik zat er weer een beetje doorheen. Het lijkt wel een beetje een traditie om in elk land een moeilijke start te hebben. Opeens was daar een Duits meisje met wie ik twee dagen door Melbourne heb gelopen. De Duiters zijn echt overal, je kan niet iets doen of ergens lopen zonder dat je een Duitser tegenkomt. We hebben in de gratis tram gereden, de tuinen bezocht en veel gelopen. We zijn na zonsondergang ook naar de pinguïns (weer in St. Kilda) geweest die vanuit het water de rotsen opklimmen. De foto's zijn erg slecht, want je mag geen flits gebruiken.. Na een paar heerlijke dagen was het tijd om echt op pad te gaan; de eerste tour!

Ik ging met Groovy Grapes van Melbourne naar Adelaide. De Great Ocean Road & Grampians Tour. De gids en de mensen waren gelijk super leuk! Maarrrr na een uur ofzo ging de bus stuk. We hebben zeker drie uur moeten wachten op een andere bus. Dat betekent ook dat je moest kiezen of je naast de snelweg een avontuurlijke stop maakte of het op kon houden. Ik koos voor het laatste, maar ik had het erg moeilijk op het eind :) De gids Altair had heel veel goede muziek en veel eten. Het was nogal koud langs de oceaan. Het was wel gaaf om alles te zien (ook de eerste koala's en kangoeroes!). De verhalen zijn ook erg interessant. Zo zijn er geen twaalf apostelen, maar negen en eigenlijk zijn de stenen vernoemd naar een moeder zeug en haar biggen. Dat is echter niet zo aantrekkelijk voor toeristen. We gingen helemaal voor de zonsondergang bij de twaalf apostelen. De wind was zo ontzettend sterk en het was megakoud, maar we moesten en zouden het trotseren. Je raadt het bijna al... geen zonsondergang, wel wolken!  Het tweede deel van de tour gingen we naar Grampians National Park. Het was mooi en ik probeerde wat gevaarlijke Tim stunts uit te halen, wat de gids niet helemaal leuk vond. We zijn helemaal naar de top met een heel mooi uitzicht geklommen. Ik had voor de zekerheid een brace om m'n knie, omdat ik in Maleisië was gevallen. Ik deed dus heel voorzichtig, althans dat dacht ik. Bij de afdaling ben ik halverwege door mijn enkel gegaan. Daar heb ik nog wel een hele dag last van gehad. Toen de tour klaar was, zijn we nog met de hele groep ergens gaan eten. De volgende dag ben ik met Tamara, een meisje van de tour uit Oostenrijk, op stap geweest. We konden het heel goed vinden en zij besloot om ook een deel van mijn tour te doen. Van Darwin tot het midden van de oostkust. Super gezellig :)) We hebben weer een poging gedaan voor een zonsondergang bij Glenelg Beach, volgens velen DE plek. Tja, check de foto's voor het eindresultaat. De volgende dag tijdelijk afscheid genomen van Tamara en een paar anderen, want Kangaroo Island stond voor de deur.

De tweede tour was iets drukker dan de eerste, meer mensen dus! Er was een Nederlands meisje (Kelly) van de vorige tour en ook een Duitser (natuurlijk!). We gingen met de boot naar Kangaroo Island. Het was nog steeds winderig en koud, dus we gingen binnen zitten. De eerste stop was een emu olie farm. Het was wel geinig en die olie helpt best wel tegen veel kwaaltjes. Daarna hup naar Seal Bay! De Australische zeeleeuw is echt heel schattig en er lagen er heel veel op het strand, inclusief veel baby's. Vervolgens gingen we naar Little Sahara om te sandboarden. Met alle ongelukjes so far zag ik het niet zo zitten om het te doen. Na wat gezonde groepsdruk ging ik het toch proberen. Ze zeiden dat het het veiligst is als je zittend naar beneden gaat. Achteraf is dat juist één van de gevaarlijkste manieren. Halverwege crashte ik vrij hard. De gids had nog nooit iemand zo hard zien vallen. Voordat iedereen keihard ging lachen werd er eerst gecheckt of ik oké was. Ik had wat last van mijn pols, maar ik was voornamelijk erg blij dat mijn bril nog heel was! Na nog wat mooie uitzichten vertrokken we naar de camping. Het was daar heel gezellig, met een gaaf kampvuur en een nachtwandeling. De volgende dag zijn we naar Admiral's Arch en de Remarkable Rocks geweest. Allebei erg bijzonder om te zien. Toen nog langs een honingfarm en terug met de boot naar Adelaide. Ik had dit niet willen missen! De volgende dag ben ik met Kelly nog wat door Adelaide gelopen en hebben we nog wat gedronken met wat andere meiden van de tour. We moesten ons echter ook klaarmaken voor de derde tour; de outback!

Kelly en die Duitser zaten ook weer op deze tour, die helemaal vol zat. We zaten met 21 man in een te kleine bus. De helft kwam uit Duitsland, maar gelukkig zijn de meeste Duitsers wel supervriendelijk. We zouden in zes dagen de afstand van Londen naar Moskou afleggen. De gids was niet zo heel vriendelijk (hij noemde zichzelf ook een dictator), maar hij had wel veel kennis. De eerste dag was vooral veel rijden en veel uitleg over de regels. Ook kwam ik er samen met een Duitse jongen achter dat een wat oudere Braziliaanse man snurkt als een beer. We hebben een eerste korte wandeling gedaan in Alligator Creek. Dat is een bijzondere naam, want er zijn helemaal geen alligators Down Under. De tweede dag gingen we naar Coober Pedy, een opalstadje, waar mensen voornamelijk onder de grond leven. We zijn daar ook voor het eerst de Aboriginals tegengekomen die het niet makkelijk hebben. Ze mogen geen alcohol drinken, dus proberen ze het via toeristen. Ze hangen de hele dag eigenlijk maar rond op straat. We zijn ook bij een kangoeroe-opvang geweest, waar de vrouw doodleuk vertelde hoe je het best een kangoeroe moet marineren. Die nacht sliepen we met iedereen in één ruimte en kwam de rest van de groep er ook achter dat we last hadden van een beer :). De volgende dag was het op naar Uluru! Een lange en hete rit. We zijn langs Uluru gereden en naar het Aboriginal Cultural Centre geweest, heel indrukwekkend. Op de camping was een zwembad, dus we hebben lekker een koude duik genomen. Daarna gingen we kijken naar de zonsondergang boven Uluru, helaas die viel wat tegen. Die nacht hebben we in swags geslapen. Dat zijn matrasjes in een soort zak en daar moet je met je slaapzak in. Zo kan je lekker naar de sterren kijken. Het was wel bijzonder. We stonden weer vroeg op (elke dag 4 uur) om de zonsopgang bij Uluru en Kata Tjuta te zien. Het was weer niet helemaal wat het moest zijn :( We stonden wel vooraan, omdat we zo vroeg opstonden. Daarna hebben we een hike gedaan bij Kata Tjuta (Valley of the Winds), dat was echt heel gaaf. Misschien wel meer bijzonder dan Uluru. In de middag kon je een activiteit kiezen; niks doen, een helikoptervlucht of..... een skydive. Na heel veel twijfelwerk de knoop doorgehakt om de skydive te doen. Ik wilde wel graag als eerste. Het was zo ontzettend gaaf! Je krijgt eerst instructie (over de banaanhouding) en daarna hoppa het vliegtuigje in om naar 12000 ft. te gaan. De eerste seconden van de sprong heb je echt een WTF gevoel, ik had het vooral met mijn bril. Daarna is het vooral genieten en de parachute besturen. Ik was niet bang om te springen, ik vond het alleen spannend of de parachute open zou gaan. Er bestaat een video en er zijn veel foto's. Dat is alleen echt niet geschikt om zomaar te laten zien!!! Nu ik erover schrijf krijg ik het geweldige gevoel weer terug. Wie weet wat er in Nieuw-Zeeland gaat gebeuren... De avond was verder rustig, alleen wat 'spelletjes' gedaan en weer in de swag geslapen. De volgende ochtend mochten we een uurtje uitslapen. We gingen namelijk rond Uluru lopen en daarna zouden we richting Kings Canyon gaan rijden. Tegen de tijd dat we rond Uluru liepen was het heel erg heet. Mijn vingers en voeten hadden daar wat moeite mee. Ik liep helemaal niet lekker. Later bleek dat ik een enorme blaar op mijn hiel had. Die blaar hebben ze op de laatste camping opengesneden, omdat ik niet echt kon lopen. Daardoor heb ik de eerste goede zonsondergang gemist (aaaah). Deze camping was echt verschrikkelijk qua insecten. Er waren er zo onzettend veel. Van mieren, muggen, kakkerlakken, kevers en sprinkhanen tot de wat gevaarlijkere beesten. Er zat er ook één boven m'n bed in de tent. Kelly was zo heldhaftig om het te verwijderen. Mijn dank was enorm. De volgende ochtend stond de hike bij Kings Canyon op het programma. Ik kon dit echter niet doen, omdat ik mijn schoenen niet aan kon trekken. Ik heb samen met twee oudere dames een miniwalk gedaan en daarna gewacht op de rest van de groep. Het was heel jammer dat ik die hike niet kon doen, maar ik heb nog zoveel andere dingen op het programma staan. We kwamen het eind van de middag in Alice Springs aan. We gingen een uurtje later met de hele groep nog eten en uit! De volgende dag niet zo veel gedaan. Samen met een Belg van de tour naar The Flying Doctors geweest en in de snikhete middag naar de Telegraph Station gelopen. Allebei niet heel bijzonder. Halverwege nog een Duits meisje (...) ontmoet, waarmee ik gekookt heb. De volgende ochtend weer vroeg op; tour van Alice Springs naar Darwin. 

We waren maar met zijn negenen, maar met vijf van de vorige tour. De helft was Duitser natuurlijk :) Deze tour was wat saai, er valt namelijk niet zo heel veel te zien onderweg. We zijn langs een Alienstadje geweest en konden hier en daar wat slangen vasthouden. Ook waren er twee pubs met items van over de hele wereld. We hebben wel de Devil's Marbles gezien, dat was wel bijzonder. De gids Kathy kon heerlijk koken en van niets toetjes maken. De campings waren ook prima. De eerste nacht in swags (en lek geprikt door muggen) en de tweede nacht in een tent. Er zijn ook veel dieren de hele tijd, zoals wallabies en ezels. We hebben ook op twee plekken gezwommen, waarvan de tweede plek, Edith Falls, wel heel mooi was. Daarna eindelijk in Darwin!! Natuurlijk gingen we nog eten en feesten met elkaar. Ook eindelijk Tamara weer gezien en nog een ander meisje van de eerste tour (toevallig). Darwin is snikheet, douchen heeft eigenlijk geen zin :). Tamara en ik gaan over een paar uur een sunset cruise doen (fingers crossed) en morgen vertrekken we op een driedaagse tour naar Kakadoo en Litchfield NP. De 9e vliegen we naar Cairns en begint het avontuur aan de oostkust.

Australië bevalt na de mindere start prima. De mensen zijn zeer vriendelijk, het is lekker weer (oké soms te koud en soms te heet). Het eten is duur, dat maakt gezond eten wel lastig. Ik heb een stukje Kangoeroe geprobeerd (ja Tim!), het is prima, maar ik kies ervoor om het niet te eten. De Australiërs zeggen dat het water te drinken is, terwijl het naar zwembad smaakt. Ik drink dus voornamelijk water uit de supermarkt! Wifi is hier verschrikkelijk. Waar in Azië overal Wifi en airco is, is dat hier niet. Je moet voor de Wifi betalen en dan is het nog slecht... Ik type dit nu bij Peterpans, waar ik de computers gratis mag gebruiken. Ik kijk uit naar de oostkust en ik hoop dat ik Fleur (van de eerste lichting Vondelschoolleerlingen) nog tegenkom.

De foto's moet ik nog verder bijwerken, houd dit dus regelmatig in de gaten!!

Xx